سی نا.نت

من … هیچ … مست و تاریک! … در پی ساختن دیواری به ارتفاع آسمان … سرد و خاموش … و گاه مرگ آلود … پریشان و بی خواب از بیداد این مینورِ وحشی … قدم زنان کنار لبه ی باریکِ هشیاری … با چشمانی بسته … و غرق در خیال … من … هیچ […]

هر دم به یاد آن لب میگون و چشم مست … از خلوتم به خانه خمار می کشی پی نوشت : با تشکر از دوستی که چشمش رو در اختیار دوربین من قرار داد :)

دلتنگی، خوشه ی انگور سیاه است … لگد کوبش کن … لگد کوبش کن … بگذار ساعتی سربسته بماند … مستت می کند اندوه … شمس لنگرودی پی نوشت : نمیدونم لنگردوی کیه … مهم هم نیست … ولی خب برداشتی از اینجا بود