+ میدونید چیه … من کلاً آدم امیدواری هستم … انقدر که گاهی فکر میکنم اگه دانشمندا زور بزنن ممکنه یه فرجی بشه و ما نمیریم! … بعد همین امیدواری باعث میشه که خیلی از اتفاق ها اونطوری که من فکر می کنم از آب در نیاد … اونوقت میشینم با خودم فکر میکنم که کجای کار اشتباه بوده … بعد میبینم هیچ جای کار اشتباه نیس … و نتیجه میگیرم که این قضیه فقط و فقط وابسته به یک متغیره! که اونم خودمم!
+ حالا این چه ربطی به الان داشت، نمی دونم!
+ به نظر من واسه هر آدمی لازمه که حداقل واسه چند روز هم که شده پیش یه آدم روانی باشه و باهاش معاشرت کنه … یعنی اگه 4 روز دیگه بخوام کسی رو استخدام کنم، اول ازش میپرسم تا حالا با یه روانی سر و کله زده یا نه ؟ … یه جور تست روانشناسیه … یعنی اگه سالم بیای بیرون، کارت درسته! … اگه چند ماه هم سر و کله زده باشی که دیگه هیچی! … روانی ها رو از 2 تا اس ام اس اولشون میشناسی … اصلاً نمیخواد دیگه فرم پر کنی … از فردا بیا سر کار!
+ اینم ربطی نداشت!
+ آتیش داری؟
+ یعنی عاشقشم هاااا! تا حالا شش و نیم صبح اونقدر نخندیده بودم … :دی
چی بگم ؟!