خالی بندی!

الان چند سالی هست که مترو، وسیله ی رفت و آمد روزانه ی من شده … دیگه یه جورایی به همه چی اش عادت کردم … و به جرئت می تونم بگم هیچ چیز تازه ای برای من نداره … اما همیشه رفتار و حرف های مردم واسم جالبه … مخصوصاً وقتی انقدر بلند حرف میزنن که همه میشنون … اما یه چیزی واسم واقعاً عجیب و سوال بر انگیز بوده … اینکه علاقه ی غیر قابل وصف عده ی نسبتاً زیادی برای خالی بندی و عده ی بیشتری برای شنیدن حرف های یه آدم خالی بند، چه دلیلی میتونه داشته باشه ؟!

بذارید مثال بزنم … به فعل ها و ضمیر ها دقت کنید! … شایان ذکر هست که تمامی این مکالمه بدون دلیل و از طرف خود فرد شروع شده!

جوانی با سن و سال حدود 27-28 ، با ظاهر نامرتب و نه چندان تمیز، به همراه یکی از دوستاش که تقریباً شبیه خودشه …به یکی دیگه که کنارش وایستاده، میگه :

آقا ما چند وقت پیش یکی از بچه ها رو فرستادیم سوئد. اینجا بیکار بود. پول مول! هم نداشت … رفته اونجا یه کار بهش دادن، ماهی 6، 7 میلیون در میاره … میدونی آقا … اصلاً سوئد اینجوریه … ازت میپرسن چیکار بلدی ؟ … تو مثلاً بگو من راننده ی تریلی هستم … بهت میگن، بیا این تریلی، برو کار کن، حالشو ببر! … کار گیرت نیومده، اشکال نداره که … حقوق بیکاری انقدر بالاست که بتونی یه خونه ی خوب اجاره کنی، زن و بچه ات رو ببری توش، خرج خورد و خوراک و رخت و لباسشون هم بدی، یه چیزی هم پس انداز کنی و چندوقت بعد هم بتونی ماشین بخری و مثل بقیه زندگی کنی … !

اینجا بود که من دیگه کنترلمو از دست دادم و زدم زیر خنده :D !!! جالب اینجا بود که طرف با دقت هم داشت گوش می کرد … و سرشو به نشانه ی تأیید تکون میداد …! نمیدونم واقعاً چرا باید آدم بتونه به خودش اجازه بده، به دیگران دروغ بگه … اونم از نوع خالی بندیش … موارد زیادی رو تو این چند سال دیدم … نمی دونم این یه فرهنگ بین المللی هست و همه جای دنیا عمومیت داره و یا یه دستاورد ملی دیگه … اما هر چی که هست، اصلاً خوشایند نیست …