قمار

چند تا سکه روی زمین میذارم … چند تا هم تو … بهت خیره میشم … باید مطمئنت کنم که بازنده ای … سکه هات رو محکم تو مشتت فشار میدی … من میگم : اینطوری بازی نمی کنم (خودمم میدونم دروغ میگم) … باید مثل من بذاریشون وسط … تو میگی : من عادت ندارم … زورکی می خندم … همین … بازی می کنیم … من … تو … دستت رو تکون نمیدی … محکم تو مشتت گرفتیشون … میشه رگ های دستت رو شمرد … من … تو … دستت سرخ شده … داره می لرزه … من … تو … بازی تموم شد … سکه هام رو از وسط برمیداری و میذاری تو جیبت …

– باختی … (زل میزنی تو چشمام)
– آره، حتی منم باختم! بازم بازی می کنی ؟! (باید سکه هام رو پس بگیرم ازت!)
– آره، بُر بزن …

چند تا سکه دیگه میذارم وسط … من میگم : بازم نمیذاریشون وسط ؟ (خودم جواب سوالم رو میدونم) … فقط می خندی … بازی می کنیم … دستت رو محکم مشت کردی … سیاه … قرمز … قرمز … من میگم : دستت بازم سرخ شد … تو باز هم فقط می خندی … قرمز … سیاه … دستت رو دراز می کنی و باز سکه هام رو برمیداری …

– تو بازم باختی … (می خندی!)
– آره … حتی من هم دو بار باختم … ! بازی میکنی؟! …

و چند تا سکه میذارم وسط … چند تا دیگه … چند تا دیگه … چند تا دیگه … و باز هم … همین طور ادامه میدم

– میدونی چرا برنده میشی ؟!
– آره … ولی مهم نیست
– آره، اما مهمه … اصلاً ولش کن … بازم بازی میکنی ؟!
– سکه داری ؟!
– نه …

و مشتت رو باز می کنی و سکه هات رو میذاری تو جیبت … و دوباره دستت رو مشت می کنی …

– بُر بزن … (زل میزنی تو چشمام)
– من دیگه سکه ای ندارم …
– بهت میگم بُر بزن !

سکوت می کنم … من این قمار رو ادامه نمیدم …

————–

پی نوشت 1 : من قمار می کنم … من همیشه قمار می کنم …!
پی نوشت 2 : می دونی چرا برنده میشی ؟!
پی نوشت 3 : ولی تو میدونی چرا برنده میشی …