در سرما سوختم

از دور هیچی دیده نمیشد … مه همه جا رو گرفته بود … شاید بعد از اون اتفاق چشم های من دیگه توان دیدن نداشت … سکوت ، آرام بخش و فریبنده بود … ولی خسته کننده … جلوتر رفتم … باز هم چیزی ندیدم … فکر کردم کور شدم … ولی نه . همه چی رو میدیدم ، به جز چیزی که باید میدیدم … گاهی کنجکاوم میکرد … نگاهی میکردم و … هنوز همه چی رو میدیدم … هنوز کنجکاو بودم … گاهی مکث میکردم … مکث ها تکرار شد … هرچی بهش خیره تر می شدم تار تر میشد … تا جایی ادامه پیدا کرد که دیگه “همه چی” رو نمیدیدم … فقط خیره بودم … تار تر میشد … محو میشد … دیده میشد … خیره بودم … خیره بودم …

مه همه جا رو گرفته بود … رعد و برق زد … بارون بارید … برف بارید … لیز خوردم … تعطیل شدم … رها شدم … گرفتار شدم … برف آب شد … بهار شد … تابستون شد … هوا آفتابی بود … دیگه مه نبود … هوا صاف بود … هنوز کنجکاو بودم … خیره بودم … میدیدم … این بار میدیدم … به وضوح میدیدم … انقدر دیدم که چشمامو اذیت میکرد … حالا دیگه هم چیزی رو که باید ببینم میدیدم ، هم “همه چی” رو میدیدم … چشمام درست میدید …

صبرم تموم شد !

هوا رو مه آلود کردم … هوا رو سرد کردم …

ولی فایده ای نداشت … هنوز … هنوز در سرما میسوختم …

——————

پی نوشت 1 : تو یکی از مطالب قبلی به نقل از فیلم و کتابی نوشته بودم :

آدم ها همه چیز را همین جور حاضر و آماده از مغازه می خرند . اما چون مغازه ای نیست که دوست معامله کند ، آدم ها مانده اند بی دوست .

تو اگر دوست می خواهی ، مرا اهلی کن .

پرسید : اهلی کردن یعنی چه ؟

گفت : یعنی ایجاد علاقه کردن

پرسید : راهش چیست ؟

گفت : باید صبور باشیم

ولی من … صبرم تموم شد !

پی نوشت 2 : معین ، این آهنگ رو خیلی قشنگ خونده ( آلبوم لحظه ها – Track 2 ) :

اگه چشمات منو میخواست ، تو نگاه تو میمردم … اگه دستات مال من بود ، جون به دستات می سپردم

پی نوشت 3 :

نفسی آتش سوزان ، نفسی سیل گریزان

ز چه اصلم ، ز چه فصلم ، به چه بازار خرندم

پی نوشت 4 :

Bilmiyorum kime hesap sorayım

Garip gönlüm bana bile darılmış

Yandı gönlüm yüz yerinden Azar Azar

Tüketmişler hayatımı Azar Azar

پی نوشت 5 : و حالا … من مانده ام و … روحی سرگردان … ذهنی آشفته … درونی متلاطم … چهره ای مرگ آلود و نگاهی مرده …