بارون ، برف !

سرمو بالا گرفتم … امروز بعد از مدت ها چند کلمه باهاش حرف زدم … نمیدونم گوش میداد یا حواسش جای دیگه بود … نمیدونم اصلاً منو نگاه میکرد یا داشت بقیه رو می پایید … داشت اونا رو هل میداد …

هنوز تو تهران هستم … هوا بازم داره تاریک میشه … قطره های بارون هر چند ثانیه ، منو از توهمات بیهوده ام بیرون میارن … و من … صدام در نمیاد … سرمو بالا گرفتم … نمیدونم گوش میداد یا نه …

خیلی وقته که چیزی ازت نخواستم … راست میگی … خیلی مغرورم … باید چوبشو بخورم دیگه … شاید هم لجبازم … نمیدونم چرا داری منو اذیت می کنی … جوری که مثل sin(x) بالا و پایین میرم … ولی من حرفمو میزنم … چه گوش بکنی ، چه نکنی … میدونم که دیگه با وجود این همه دلباخته که تو داری ، صدای من مثل نگاهی از دور میمونه … من نگاه میکنم و تو میبینی … من گوش میکنم و تو میشنوی … میدونم برات یه فایل ini رو یه کامپیوتر شدم … ولی چند لحظه گوشت با من باشه … اگه دوست داشتی که نمیدونم دوست داری یا نه ، بعدش همون جور میشیم که بودیم …

سرمو بالا گرفتم … امروز بهت گفتم که سال هاست چیزی ازت نخواستم … خودت خواستی و بخشیدی … اگه هم ندادی ، چیزی نگفتم … خیلی مغرورم ، نه ؟ … یه بار جوری به سنگ خوردم که دلم میخواست به هر کی از کنارم میگذشت ، فحش بدم … دلم میخواست یکی میومد یکی میزد تو گوشم … دلم میخواست یه چیزایی از مغزم بردارم و بقیه اش رو کامل فرمت کنم … پاک کردم ، ولی فرمت نشد … یادته که ؟

صبح تا شب مینواختم و میخوندم … ملودی می ساختم … آهنگ تنظیم میکردم … هر کاری بگی کردم … وبلاگ زدم … صفحه وب طراحی کردم … تو اینترنت خودمو غرق کردم … موسیقی گوش دادم … هر چی که فاز میداد … جوری که حتی آهنگ های افشین ( خواننده ای که قبل از اون برام یه موجود تهوع آور بود ) هم از بر شدم … با در و دیوار دوست شدم … گقتیم … شنیدیم … خندیدیم … مسخره کردیم … توهین کردیم … جلف بازی در آوردیم … رو میزها ضرب گرفتیم … خوندیم … چرت و پرت گقتیم …
از خود بیخود شدم … اونی شدم که نبودم … کارایی کردم که نمیکردم … با کسانی هم پیاله شدم که هیچ وقت فکر هم نمیکردم با افرادی با چنین سطح فکری و شعور اجتماعی ، یک ساعت هم کنار بیام … کسانی رو آدم حساب کردم که خوابشم نمیدیدن … تنوع خوبی بود … اوضاع بهتر شد … قابل تحمل تر شد …

از شیشه بیرون رو تماشا میکنم … اتوبان خیس شده … وضع مردم خوب شده … اینو میشه از ماشین های تو اتوبان فهمید … مردم … مردم !

حواست با من باشه … چند لحظه دیگه ساکت میشم و دیگه معلوم نیست کی صدام در بیاد … فقط یه بار مینوازم … و بعدش تا هر وقت تو بخوای ، خیره به سازم می مونم …

میخوام بعد از مدت ها ازت چیزی بخوام … فقط یه چیز … همه میگن که خوب و بد هر چیزی رو خودت میدونی … من الان حرفی نمیزنم … من دیگه به چشمای خودم هم اعتماد ندارم … چه برسه به … اگه مهلتم بدی ، صبر میکنم و می بینم … خواهش زیادی نیست … این جوری که همه میگن ، این کارا برا تو رقمی نیست … میدونی چی میخوام ؟

منو از این sin(x)  ای که توش افتادم رها کن … بالا ، پایین … بالا ، پایین … خسته شدم … باور کن خسته شدم …

راستی ببخشید یه سوال مسخره به ذهنم رسید … چرا من منم و تو تویی ؟!

رسیدم خونه … برف نشسته رو زمین !
وقتی فکر میکردی هوا باید بارونی باشه ، می بینی برف نشسته رو زمین …. همه چیز برخلاف چیزی میشه که تصورش رو میکنیم … شاید حکمتی توش باشه … این جمله ی مضحک تنها چیزی هست که میتونه بعضی ها رو آروم کنه … درست وقتی که کاری از دستشون بر نمیاد …

ناراحت نشو عزیزم … ولی هممون لجن هستیم … چند لحظه فکر کن … نیستیم ؟! واقعاً یعنی نیستم ؟ اگه فکر می کنی نیستی ، باید بهت بگم که انقدر ترسویی که جرات روبرو شدن با واقعیت رو نداری …

دوست بابام ، یه سگ داشت که میخواست از دستش خلاص شه … نصف شب اون سگ رو میندازه پشت ماشین … می بره چندین کیلومتر اون ور تر ، تو بیابون ولش میکنه و بر میگرده … میتونید حدس بزنید چه اتفاقی میوفته ؟ … صبح پا میشه میبینه سگ جلوی در خونه خوابیده …

———————————-

پی نوشت 1 : هر چه بیشتر انسان ها را می شناسم ، سگ ها را بیشتر ستایش می کنم …
پی نوشت 2 :

Ben yıllara değil , yalnızlığa yenildim …

Istersen çek git , eller kıymetini bilmez …

پی نوشت 3 : اغلب انسان ها هر لحظه که دلشون بخواد ، وسط اتوبان ، دور میزنن ! … اینو برای راننده هایی میگم که هیچ وقت از تو آینه پشت رو نگاه نمیکنن !

پی نوشت 4 : وقتی 5 ، 6 سالم بود دوست نداشتم کسی به دوچرخه ام ، سازم و … دست بزنه . من اصلاً بزرگ نشدم !

پی نوشت 5 : المیرا میگه : همتون مثل هم هستید ! راست میگه …

پی نوشت 6 :

آئینه ی سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا