خدا … برای همه ی آدماست!

بعضی وقتا سوألی برای عده ای پیش میاد که من وظیفه ی خودم میدونم بهش جواب بدم … “آیا خدا وجود داره؟” … و من این سوأل رو جواب میدم … جوابم فلسفی نیست … علمی هم نیست … و شاید منطق شما فقط به این جواب بخنده … اما جواب من یک حسن داره … خیلی ساده اس …

زمستون بود … یک روز عجیب بود … یادم نیست چه سالی بود … ولی یادمه ظهر اون روز، اولین برف سال بارید … هوا تاریک بود … سر یک خیابون، زیر تیر چراغ برق تو ماشین نشسته بودم و وقتی دستم از همه جا کوتاه بود و حسابی ترسیده بودم، همه اش زیر لب می گفتم کاش این اتفاق وحشتناک رخ نده! اتفاقی که ممکن بود باعث بشه که من الان اینجا نباشم … ممکن بود باعث بشه که کلی اتفاقات بد پشت سرهم شکل بگیره … ولی به طور باورنکردنی و شگفت انگیزی اون اتفاق رخ نداد … بله … من خودم تا ۱ هفته هر لحظه که یاد اون اتفاق می افتادم، با خودم میگفتم فقط و فقط یک معجزه بود … فقط یک حادثه بود … گاهی فکر می کردم شانس بود … گاهی فکر میکردم خب حق من نبود چنین اتفاقی … بعدش فکر می کردم، میدیدم شاید هم حقم بود … گیج شده بودم … ولی مدت ها تا وقتی یادش می افتادم، تنم می لرزید …

اما واقعیت یه چیز دیگه بود … واقعیت این بود که خدا به من رحم کرد … با وجود اینکه مدت ها بود که زیاد سراغش نمیرفتم و ازش چیزی نمیخواستم … خدا، درست جایی به من لطف کرد که بهش نیاز داشتم … جایی که فقط و فقط یک معجزه می تونست منو نجات بده … درست زمانی که نیاز داشتم و انتظارش رو نداشتم …

چرا ما نمی خواهیم قبول کنیم که همه ی انسان ها از خدا سهمی دارن؟ خدا فقط برای کسانی که پیشونی هاشون سیاه شده یا وسط تابستون، ۱۶ ساعت گشنگی و تشنگی میکشن یا چه بدونم اعتکاف میرن!، نیست … باور کنید یا نکنید، خدا برای همه ی آدماست … باور کنید که دزدها هم خدا دارن … حتی عرق خور ها و دائم الخمر ها … حتی کسایی که پول ملت رو بالا میکشن خدایی دارن … درسته ممکنه عذاب دزدی و پول ملت خوردن رو بکشن ولی تو جای خودش ممکنه احساس نیاز  کنن، از خدا چیزی بخوان و خدا هم قبول کنه … باور کنید … باور کنید حتی کسانی که به خدا اعتقاد ندارن، وقتی از روی نیاز چیزی رو میخوان، حتی وقتی نمی دونن از کی دارن درخواست می کنن، خدا به درخواست شون جواب میده … چرا ما فکر میکنیم خدا فقط مال ماست ؟ چرا چون دو تا کار مذهبی بیشتر از بقیه انجام میدیم فکر میکنیم دیگه خدا به بقیه اصلاً توجه نمی کنه و فقط و فقط منتظر ماست که بخواهیم و اونم اجابت کنه …

ولی من خودم حدأقل این رو دیدم … یک تفاوت اساسی هست بین گروهی که خدا را مال خودشون میدونن، با گروهی که فقط گاهی و از سر نیاز به خدا رو میارن … گروه دوم میدونن که ممکنه بخشیده نشن و انقدر گناه کار باشن که مورد بخشش و رحمت خدا قرار نگیرن … اما گروه اول فکر می کنن می تونن هر کاری کنن و بعدش برن دو روز گریه زاری کنن یا چه بدونم آش رشته نذری بدن و بگن “خدایا، غلط کردیم …” و همه چی به خوبی و خوشی و خوشمزگی تموم شه … نه دوست عزیز … خوشبختانه اینطور نیست … دنیا بسیار کوچکتر و بزرگتر از اینه که همه چی به همین سادگی تموم شه … عمر آدمیزاد هم بسیار کوتاه تر و طولانی تر از این حرفاس که بتونه به این راحتی در بره و هیچی به هیچی …

بله … اینجا دقیقاً مرز دو گروهه … هم من شنیدم، هم شما، که خدا از چیزی که خودش از بنده خواسته بوده و عملی نشده ممکنه بگذره ولی از حق آدما نسبت به هم نمیگذره … و این دنیا بعضی وقتا به کوچکیِ نفسِ گرمِ یک آدم میشه … بعضی وقتا انقدر بزرگ که هیچکس آدم رو نمیشناسه … و این عمر آدما … گاهی انقدر کمه که نمیشه چیزهایی که از بین رفته، دوباره ساخت … و گاه انقدر طولانیه که هر روز آرزوی مرگ می کنی که این ناآرومیِ ناتموم زودتر تموم شه …

بله دوست من … خدا اینجاست … و درست لحظه ای که فکر میکنی به اعتکافِ بی هدف تو نظاره کرده، نگاهِ مرگ آلود من رو دنبال می کنه …

—————

پی نوشت ۱ : وای به روزی که سینا بره رو منبر …

پی نوشت ۲ : این نوشته هم میتونه مخاطب خاصی داشته باشه … هم می تونه صرفاً نصیحت باشه …

پی نوشت ۳ : تاحالا شده سعی کنین یکی رو که میشناختید، پیدا کنین ولی هیچ جوری نتونید؟

پی نوشت ۴ : ما انسان هستیم … پس هر لحظه ممکنه بمیریم … محض یادآوری گفتم که الان که میرم بخوابم یادم نره که ممکنه صبح بلند نشم …

پی نوشت ۵ : نگاهی مرگ آلود … نفسی گرم …