منو رها کن …

“یک قوى وحشى در یکى از دریاچه هاى آلمان به یک قوى پلاستیکى علاقمند شده است و حاضر به ترک آن نیست. این قوى وحشى که پترا نامگذارى شده ‌است تابستان پارسال به همراه صدها قوى وحشى دیگر وارد این دریاچه شد و قوى پلاستیکى ای را دید که در واقع یک قایق پدالی است . پترا به قوى مصنوعى علاقمند شد و ترجیح داد به جاى آنکه همراه همجنسان ‌خود مهاجرت را به مناطق گرمسیرى ادامه دهد , در کنار قوى پلاستیکى بماند.“

این خبر رو حدود یه ماه پیش برای بار دوم از اخبار شنیدم … هر روز ناخودآگاه یادش میوفتم … دو حالت بیشتر نداره … یا این عمل از روی غریزه صورت میگیره … یا از روی تفکر … اگر این قو قادر به چنین تفکری باشه ، حتماً باید بفهمه که این قوی پلاستیکی زنده نیست ! … یا باید بفهمه که قویی که اندازه اش ۵۰ برابر اونه ، به دردش نمیخوره … پس ، چیزی جز غریزه نیست … غریزه ای که اول چشم ها رو کور میکنه … بعد گوش ها رو کر میکنه … و بعد مغز رو خالی میکنه !

نمیفهمم … اصلاً نمیفهمم … نمیفهمم چه اتفاقی میوفته که دو موجود به هم علاقه مند میشن ! از بین تمام موجودات دیگه ای که کم و بیش مشابه هم هستن … و نقص ها دیده نمیشه … نمیفهمم چرا درست وقتی که حس میکنی تمام پروسه ها داره توسط مغز انجام میگیره ، در واقع مغز هیچ کاری انجام نمیده … نمیفهمم چه ارتباط فرا زمینی ای وجود داره که زمان رو گم و گور میکنه … نمیفهمم چی باعث میشه …

فقط یه چیز به ذهنم میرسه … فقط یه چیز …

قسمتی از خدا بر روی زمین به جا مانده است !

منو رها کن از این فکر تنهایی …

———–

 پی نوشت ۱ : این آهنگ رو گوش کنید … ظاهراً تیتراژ پایانی یکی از برنامه های تلویزیونه (شب شیشه ای ):

منو رها کن از این فکر تنهایی  Right Click –>Save Target as

پی نوشت ۲ : دلیل اینکه موسیقی این وبلاگ عوض نشد ، اینه که حسش نبود ! ولی خب ، آهنگ Love Story رو از قسمت “موسیقی من” میتونید دریافت کنید.

پی نوشت ۳ : خیلی بده که چند تا متغیر مستقل داشته باشی و لازم باشه بر اساس تمام اونها راجع به یه سیستم تصمیم بگیری ! مهم نیست …

پی نوشت ۴ : به تازگی فهمیدم که این سه نقطه های من (…) خیلی اپیدمی شده … تو وبلاگ تمام دوستام ( حتی اونایی که تو لینکدونی من نیستن ) ، این سه نقطه ها رویت شدن .

پی نوشت ۵ : یه آهنگی هست … مال سال ۲۰۰۲ … همش از این میگه که “حالا که تو رفتی ، یه لحظه اشک میریزم ، یه لحظه فراموش می کنم … حرف زدنم به گریه تبدیل میشه … ولی هیچ اتفاقی نیوفتاده و هر جدایی یه شروع دوباره است و زندگی من به آخر نرسیده و … ” هی به خودش امید میده …  ولی آخرش ، یهو میگه : “اما اگه منو به طرف خودت صدا کنی ، باز هم من هستم … نمیدونی چقدر دلم برات تنگ شده !” … محتوای این آهنگ هیچ ربطی به من نداره ( و به شدت تکذیب می کنم ) … ولی یه جورایی عجیبه ! نمیدونم ، شاید هم تأثیر ملودی آهنگ باشه …

پی نوشت ۶ : دچار توهم شده ام … هر چند دقیقه ، ساعت رو می بینم … افسوس که عاقلان مردد هستند و جاهلان مطمئن !